De wereld raakt als maar voller met afval en in plaats van vissen zijn de oceanen gevuld met plastic. In Nederland zitten we niet stil, maar proberen er wat aan te doen. Daar ben ik erg blij mee, maar is het genoeg? Hoeveel plastic ligt er wel niet in de natuur in Nederland? Of erger nog, over heel de wereld?
Veel plastic kun je niet recyclen. We kunnen ons afval wel scheiden, maar wat gebeurt er daarna mee? Plastic wordt in grote stapels bij elkaar gezet en dan is het maar afwachten of een bedrijf het opkoopt. Meestal gaat het, echt waar, naar India.
In deze serie wil ik door middel van de setting, natuur en -natuurlijk- plastic laten zien hoe benauwd we de wereld maken. Dit alles met een knipoog naar de opwarming van de aarde, waar we zeker iets aan moeten doen.
Tegenwoordig hoor je heel veel over de opwarming van de Aarde, overvloed aan plastic en nog veel meer. Ik kon niet anders dan er een fotoserie over maken. We moeten er écht iets aan doen, er is immers maar één Aarde, en daar leven we op. Je kunt haar niet even aan de oplader hangen, zoals je met bijvoorbeeld je telefoon doet. We putten haar uit, en dat is precies wat ik wilde laten zien met And They Lived Happily Ever After.
Settings bouwen in de studio inspireerde me steeds meer en na het eerst altijd apart van elkaar te hebben gedaan, wilde ik nu studio en locatie eens combineren. Wandelingen met de hond, nieuwsberichten en zelfs Disney-films waren erg inspirerend voor me. Door middel van kleurgebruik heb ik al de metaforen -zoals bijvoorbeeld de titel van de fotoserie- verwerkt in de beelden, zodat deze meerdere lagen hebben.
Het lichtonderzoek vond ik prachtig. Objecten enkele millimeters verplaatsen voor een ander licht, een donkere achtergrond vervangen door een lichte en meer van dit soort dingen veranderde het beeld aanzienlijk. Ik heb ook geëxperimenteerd met verschillende softboxen en onder welke hoek of op welke hoogte ik deze afstelde. Ik heb bij deze serie veel aandacht aan licht besteed, ik wou totaal anders toepassen dan wat ik ooit gedaan heb.
In mijn vrije tijd heb ik goed gekeken naar werk van andere fotografen. Wat spreekt me aan en waarmee kan ik mijn werk versterken? De expositie van Erwin Olaf bracht liet me de puntjes op de i zetten. Het fijne aan een expositie vind ik dat je echt kijkt. Social media heeft ervoor gezorgd dat je veel meer beelden ziet dan voorheen en je door de bomen het bos niet meer ziet. Je kijkt niet écht meer. In musea doe je dit wel omdat je er de tijd voor kunt nemen.
Bij de laatste test viel alles op zijn plaats. Bij het licht had ik kleureffect, maar niet te heftig. Precies zoals ik het wilde. Ook was de styling per onderdeel compleet. Voor de kleding had ik een styliste gevonden wiens stijl me aansprak.
Omdat deze serie een heel concept heeft, heb ik de mensen met wie ik samenwerkte steeds updates gegeven, zodat ze mee konden kijken in het verloop van het proces.
Hierdoor wist bijvoorbeeld de styliste (Lois) precies wat ik voor ogen had.
Voor And They Lived Happily Ever After werkte ik weer samen met Bruce Rademakers voor make up en haar. Waarom zou je immers iets veranderen als het goed werkt? We hebben een fijne samenwerking. Het is mooi om te zien dat we steeds vol vertrouwen ander werk neerzetten.
Zoals je weet, begint een serie met een idee. Hierna volgt research waarmee je het concept kunt invullen. Dit krijgt vervolgens meer vorm door de locatie, setting en het lichtplan. Daarbij komt dan de kleding van de styliste en de make up en haar van de visagiste, waarvoor natuurlijk een model nodig is.
Voor deze shoot was ik echt op zoek naar een model die zo natuurlijk mogelijk is, die voor de wereld staat. Evd Agency stuurt soms mails rond van modellen die even tijd hebben tussen hun gebruikelijke opdrachten en graag een nieuwe samenwerking aan willen gaan. Zo vond ik Nayobe en liet ik Bruce weten dat ik ons eerste model gevonden had voor And They Lived Happily Ever After.
Toen we verder zochten kwam ik Sarai tegen. Ik werk het liefst met twee modellen, want ik vind de afwisseling tussen samenvoegen en apart schieten erg stimulerend ogen.
Helaas was Sarai op de dag van de fotoshoot ziek. Daar gingen mijn poses die zo op het concept gefocust waren. Jammer, maar de shoot ging gewoon door met Nayobe. Dit plan kan gewoon slagen met één model. Dat deed het ook. De samenwerking ging erg goed. Nayobe is een heel fijn model om mee te werken, ze kon zich goed in het concept inleven. Plus, ze wilde konijn Babs en cavia Bob graag meenemen.
Dieren lijden ook onder de opwarming van de Aarde. Zoals je misschien wel door hebt, zet ik me heel erg in voor de dieren. Babs en Bob komen van de plaatselijke dierenwinkel, waar ik al jaren kom. Ze zijn het hele weekend bij mij gebleven, om al wat te wennen aan mensen. Ze hebben rustig op het bankje en op de grond gezeten voor de fotoshoot. Meer moet je ook niet van dieren verwachten. Je moet je naar hen aanpassen.
Omdat het concept van And They Lived Happily Ever After aardig wat ruimte geeft voor creativiteit, heb ik later met Nayobe nog wat clean portretten geschoten. Mocht een opdrachtgever willen zien dat ze open staat voor wat anders, dan ziet hij dat in de beelden. Willen ze iets rustigers zien, dan heeft ze dat ook in haar portfolio.
Ben je benieuwd naar And They Lived Happily Ever After?
Klik hieronder op de slider!
