Fotoshoot Always

Het kan zijn dat je meteen aan Harry Potter denkt als je het woord Always hoort. Misschien ben je fan van Fatherson en denk je aan hun nummer ‘ Always ’ of je denkt aan mijn fotoshoot.

Beiden zorgde wel dat ik op de juiste naam kwam voor deze serie. Always.  Al mijn dieren hebben bij mij gezeten toen ik Harry Potter keek. Boris viel zelfs snurkend op mijn been in slaap, op de bank, wat absoluut niet van mijn ouders mocht, als ze een avondje weg waren. Vaak zelfs met de cavia’s. Boris was dol op ze.

Afscheid.

In een maand tijd, heb ik afscheid moeten nemen van al mijn huisdieren. Cavia Leeuwtje kreeg jammer genoeg een virus in haar hersenen. Het is de sterkste cavia die ik ooit gehad heb. Toen ze 2 weken oud was, overleed haar moeder Chelsea. Daarna heb ik haar verder grootgebracht. Ze heeft vanaf het begin aan moeten vechten. 1,5 week daarna belde mijn moeder me op ‘ Liza, het gaat niet goed met Boris, we gaan zo naar de dierenarts’ Ik wist het meteen. Ik liet de autosleutels achter voor Gerjo. Mijn allerbeste vriend had een inwendige bloeding. 13 oktober zou Boris anders 13 worden.. Als dat nog niet heftig genoeg was, werd Hachi ziek. Hachi heeft Panda zien gaan, hun zoon Ratje, maar zelf bleef ze altijd gezond. Ze is 1 keer een beetje ziek geweest omdat ze te gulzig was met groente eten. Gelukkig sloeg de medicatie aan! Voor 5 dagen… ze kon zelf niet meer. Allerliefste Hachi was bijna 9,5 jaar. Mijn dierenarts zei nog dat ik echt alles gedaan heb wat ik kon. Er kwam een glimlach op zijn gezicht van hier tot Tokio toen hij zag dat ik zelfs haar voetjes verbonden had met gaas vanwege haar bubblevoet.  

Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik tegen mijn beste vriendin Janneke zei: Als ik Boris kwijt ben, huil ik 24/7 aan een stuk door.

Dat gebeurde niet. Het besef was er in het begin nog niet helemaal.. Maar elke dag liep ik tegen leegte op. Elke donderdag besef ik me wel dat er weer een week voorbij is zonder Boris. Ik moest gewoon wat doen met die emotie, het rouwen, het gemis, de leegte.

Emotie.

En wat doe je als fotograaf? Je maakt een concept uit die emotie.

Omdat het ook een eerbetoon aan ze is, heb ik Boris zijn favoriete plek als locatie gekozen. De Heide & de bossen. Cavia’s wonen oorspronkelijk ook in de natuur. De nude kleuren in de kleding staan voor Hachi, terwijl de wildere stukken in de natuur weer voor Leeuwtje staan.

Het hoeft niet duidelijk te zijn dat Always voor mij om het rouwen van mijn huisdieren gaat. Ik wil juist dat mensen de emotie voelt, die in de beelden gelegd zijn.

Met een concept alleen, kan je niets, je hebt een team nodig. Ik zocht contact met Bruce Rademakers. Voor dit wil je iemand die echt goed is, maar die je ook kan vertrouwen.

Door het vertrouwen, zocht ik ook contact met Cachet Models. Met uitleg over het concept, en dat ik modellen zocht die ook sterk zijn met emotie in het gezicht, stelde ze me een aantal modellen voor. Zo vond ik Madelief en Joya. Het contact via de mail verliep al zeer prettig.

Omdat ik graag met daglicht wou werken, begonnen we zeer vroeg, terwijl er wolken over de hele lucht hingen.

Wat heb je dan als optie? Wachten op de zon, of je eigen zon creëren.Daarvoor had ik Gerjo zijn hulp ingeschakeld. Mijn assistent voor de dag!

Licht:

Door indirect te flitsen, creëer je zachter licht. Dit word ook wel bouncen genoemd.

De hele serie heb ik met mijn 85mm f2.8 lens geschoten. Dit is een vast brandpunt lens, waardoor je scherpte lekkerder overloopt in onscherpte.Om nog meer diepte in het beeld te creëren, heb ik stukjes heide en takjes voor mijn lens gehouden. Daardoor vul je het beeld met meer lagen. Precies wat Always met alle emotie in het concept nodig heeft.

De shoot verliep echt super! Bij de doorpas werden de laatste puntjes qua kleding op de i gezet. Na de make up gingen we met alle spullen naar de Heide, waar locatie 1 was. Daarna verhuisde we naar locatie 2, 4 minuten verderop. Alle locaties zaten serieus in een cirkel van 15 minuten lopen. Dat is de pracht van de natuur!